بعضی آدم‌ها برای من همیشه عجیب میمونن.
همون‌هایی که بعد از اومدنِ یک آدمِ دیگه توی زندگی‌شون،خودِ واقعی‌شون رو میذارن کنار و شروع به تولید داخلی میکنن و یک آدمِ جدید،با یک کیفیتِ دیگه و یک رنگ و بویِ دیگه از خودشون میسازن تا به دلِ اون یک آدمِ جدیدِ زندگی‌شون خوش و پُررنگ و لعاب بنظر برسن و متاسفانه شیطونی‌ها،ذوق کردن‌هاشون و از همه مهمتر خودِ قشنگِ زندگیِ خودشون بودن رو میذارن توی گونی و پرت میکنن تهِ انبارِ ذهن‌شون و یک وقت‌هایی هم به این فکر میفتن که بنزین بریزن روش و بسوزونن تا ردّی از اون خودِ قبلی‌شون باقی نَمونه و یک وقت خدایی نکرده دستِ مَردم نیفته!
از اون‌هایی که هیچ اعتقادِ واقعی و درستی به پاکیزگیِ محیط زیست،حقوق مساوی زن و مرد،کتابخوانی،حمایت از کودکان کار،منعِ حیوان‌آزاری و . ندارن و فقط دَم از انسانیت و شرافت و دلسوزی میزنن و هشتگ‌های پشتیبان‌طورشون دنیای مجازی رو پُر کرده! دقیقاً همین‌ها وقتی که پاش بیاد وسط،میرن خونه‌شون و چراغ‌هاشون رو هم خاموش میکنن و میگن هیچکس خونه نیست،لطفاً بذارید آروم زندگی‌مون رو بگذرونیم و اصلاً این مشکلات به ما و فَک و فامیل‌های ما چه؟!
از همون‌هایی که زیادی دنبالِ خوردنِ شکر هستن و انقدر وقت‌شون زیاد و روزشون بیشتر از بیست و چهار ساعت طول میکشه که سَرَک کشیدن توی زندگی فلانی و بهمانی اولویت اول‌شون شده و غیبت کردن دیگه داره براشون مثلِ وعده‌ی اصلی میشه و در کنارش علاقه زیادی به اضافه کردنِ حسادت به عنوان دسر یا وعده عصرونه‌شون دارن!
از همون‌هایی که فکر میکنن همه چیز رو میدونن و اگه امکانش باشه میان و میگن که ما و خدا بودیم که باهم نقشه کشیدیم تا دنیا پنج قاره بشه و بعد گفتیم دیگه وقتش رسیده دایناسورها رو به دستِ انقراض بسپاریم تا نسلِ بشر رشد پیدا کنه و الان هم از شما چه پنهون،پشیمونیم که چرا اینکارو کردیم و همون دایناسورها بهتر بودن!
و . . .
بعضی آدم‌ها که برام همیشه عجیب میمونن حتی بیشتر از خط و خطوط‌ِ کفِ دست‌م هستن و حس میکنم با یک رشدِ صعودی، در حالِ پیشرفتِ نجومی هستن! خوب بودن یا نبودن‌شون دستِ خدای قشنگ‌مون
من عریضه‌نویسی بیش نیستم و فقط داشتم درمورد بعضی آدم‌های عجیبی که در طول روز و شب‌م میبینم و خواهم دید حرف میزدم!
#غزالیـــات
درباره این سایت